- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
Wyjeżdżając za granicę na krótki czas – urlop, delegację służbową lub studia - powinniśmy zabezpieczyć się na okoliczność nagłego wypadku lub choroby. Dokumentem, który potwierdza przysługujące nam prawa jest wydawana przez NFZ Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego. Jest ona dowodem naszego ubezpieczenia w kraju i ułatwi nam dostęp do opieki zdrowotnej za granicą. Jednak prawo do opieki medycznej przysługuje nam nawet gdy karty EKUZ nie posiadamy, choć wtedy trudniej będzie nam uzyskać zwrot poniesionych kosztów leczenia.
Trochę inaczej sprawa wygląda w przypadku planowanego leczenia za granicą. Jeżeli chcemy, aby dany zabieg był wykonany poza granicami kraju, a jego koszty zwrócone przez krajowy zakład ubezpieczeń zdrowotnych, musimy zwrócić się do niego o uprzednią zgodę. Warto pamiętać, że nasz wniosek nie może zostać odrzucony, jeśli wymagane leczenie nie jest dostępne w kraju, a jest objęte obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym lub gdy czas oczekiwania w Polsce jest zbyt długi i nie możemy zostać poddani leczeniu na czas.
Pamiętajmy również, że aby wezwać służby ratunkowe, w całej Europie można dzwonić na bezpłatny numer 112.
2013 to Europejski Rok Obywateli, poświęcony tematyce praw obywatelskich przysługujących osobom pochodzącym z 28 państw członkowskich UE. Biuro Informacyjne Województwa Wielkopolskiego w Brukseli omawia w swoim cyklu najważniejsze przysługujące Europejczykom prawa. Artykuły te pojawiają się również w "Monitorze Wielkopolskim" - comiesięcznym dodatku do "Gazety Wyborczej" i "Głosu Wielkopolskiego".
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
Nasz lot został odwołany? Odmówiono nam wejścia na pokład samolotu lub sprzedano więcej biletów niż jest miejsc? W takich przypadkach linie lotnicze muszą zorganizować podróż do punktu docelowego alternatywnym środkiem transportu albo zwrócić koszt biletu. Zwrot kosztów przysługuje nam również w przypadku opóźnienia przekraczającego 5 godzin. W zależności od długości opóźnienia mamy też prawo do posiłków, napojów, bezpłatnej rozmowy telefonicznej oraz noclegu. Jeżeli nasz lot odwołano lub na lotnisku docelowym lądujemy z ponad 3-godzinnym opóźnieniem, możemy również ubiegać się o odszkodowanie, które w zależności od długości trasy wynosi od 250 do 600 euro.
W przypadku podróży pociągiem zwrot kosztów biletu przysługuje nam już po 1 godz. opóźnienia. Możemy również wybrać podróż alternatywną trasą na koszt przewoźnika. Jeżeli jednak zdecydujemy się kontynuować podróż zgodnie z pierwotnym planem pomimo zaistniałego opóźnienia, mamy prawo do odszkodowania, które wynosi 25 proc. lub 50 proc. ceny biletu, w zależności od długości opóźnienia. Od niedawna podobne prawa przysługują również pasażerom autobusów dalekobieżnych, których trasa przekracza 250 km.
2013 to Europejski Rok Obywateli, poświęcony tematyce praw obywatelskich przysługujących osobom pochodzącym z 28 państw członkowskich UE. Biuro Informacyjne Województwa Wielkopolskiego w Brukseli omawia w swoim cyklu najważniejsze przysługujące Europejczykom prawa. Artykuły te pojawiają się również w "Monitorze Wielkopolskim" - comiesięcznym dodatku do "Gazety Wyborczej" i "Głosu Wielkopolskiego".
- Szczegóły
- Autor: Biuro Wielkopolski w Brukseli
W latach 2000–2013 UE przeznaczyła około 65 mld euro ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i Funduszu Spójności na współfinansowanie budowy i remontu dróg. ETO przeprowadził kontrolę 24 projektów inwestycyjnych finansowanych ze środków EFRR oraz Funduszu Spójności w Niemczech, Grecji, Polsce i Hiszpanii, aby ocenić, czy cele zostały osiągnięte po rozsądnych kosztach. Łączna wartość skontrolowanych projektów przekraczała 3 mld euro.
Jednym z niezwykle interesujących ustaleń Trybunału był fakt, że istnieją znaczące różnice pomiędzy projektami drogowymi współfinansowanymi ze środków UE.
Trybunał obliczył koszty całkowite, całkowity koszt budowy oraz koszt budowy drogi w przeliczeniu na 1 000 m2 powierzchni. Projekty skontrolowane w Niemczech wykazywały najniższy koszt w przeliczeniu na 1 000 m2 we wszystkich trzech kategoriach (koszty całkowite wyniosły średnio 287 043 euro w Niemczech, a 496 208 euro w Hiszpanii; zob. wykres 2 w sprawozdaniu). Nie ma dowodów na to, aby zjawisko to można było wyjaśnić kosztami pracy.
Wszystkie skontrolowane projekty drogowe przyczyniły się wprawdzie do skrócenia czasu podróży oraz zwiększenia bezpieczeństwa na drogach, jednak kontrolerzy stwierdzili, że nie poświęcono wystarczającej uwagi zapewnieniu opłacalności ekonomicznej projektów. Prognozy ruchu drogowego w większości skontrolowanych projektów były nieadekwatne. W rezultacie rodzaj drogi często nie był najlepiej dobrany do natężenia ruchu, który miała ona przyjąć. Na odcinkach, gdzie potrzeby mogłyby zostać zaspokojone przez drogi ekspresowe, budowano autostrady. W przypadku 14 spośród 19 projektów odnotowano mniejsze natężenie ruchu od oczekiwanego. Koszty były średnio o 23% wyższe niż pierwotnie zakładano, a opóźnienia wyniosły średnio 9 miesięcy, tj. 41% w porównaniu z pierwotnie ustalonymi terminami.
— Nie zawsze „większy” oznacza „lepszy” — powiedział Harald Wögerbauer, członek ETO odpowiedzialny za sprawozdanie.
— Środki UE powinny być przyznawane na budowę autostrad wyłącznie w miejscach, gdzie jest to uzasadnione poziomem natężenia ruchu. Przekazywanie projektantom i inżynierom odpowiednich danych umożliwiłoby im obniżenie kosztów budowy dróg.
Kontrolerzy formułują następujące trzy główne zalecenia: współfinansowanie projektów drogowych przez UE powinno zależeć od istnienia jasnych celów, którym będą towarzyszyły wartości docelowe dotyczące skrócenia czasu podróży, korzyści związanych z poprawą bezpieczeństwa na drogach, poprawy przepustowości i wpływu na gospodarkę; płatności powinny zależeć od wykorzystania opłacalnych rozwiązań technicznych zgodnych z najlepszymi praktykami, a państwa członkowskie powinny zapewnić konkurencyjność na poziomie międzynarodowym oraz dążyć do tego, by ich system zamówień publicznych zapewniał wyłanianie najkorzystniejszych ofert.
Źródło: Europejski Trybunał Obrachunkowy